The New York Times’ın haberine göre, Ukrayna’nın “Venedik’i” olarak bilinen Vylkove kasabasında 25 ila 60 yaş arasındaki erkeklerin büyük bölümü ya ülkeyi terk etti ya da askerlikten kaçmak için saklanıyor.
“KASABADA SADECE ÇOCUKLAR VE YAŞLILAR KALDI”
Tarihi boyunca farklı yönetimler arasında el değiştiren kasabada, bugünlerde ulusal kimlik duygusu yerini korkuya bırakmış durumda. Yerel halk, “Kasabada sadece çocuklar, yaşlılar ve gidecek yeri olmayan birkaç erkek kaldı” diyor.
Bazı erkekler Tuna Nehri’ni geçerek Moldova’ya kaçarken, bazıları ormanlarda ve bataklıklarda yaşamayı tercih ediyor.
“KAPI ÇALINIR” KORKUSUYLA YAŞIYORLAR
Haberde adı “Ivan” olarak verilen bir kasaba sakini, kısa bir süre orduda görev yaptıktan sonra geri dönmemeye karar verdiğini anlattı. Şimdi günlerini evinden çıkmadan geçiriyor.
Benzer durumda olan çok sayıda erkek, askerlik bürolarının kendilerini bulmasından korktukları için “gece gündüz kapı çalınır” endişesiyle yaşıyor.
GÖNÜLLÜLER CEPHEDE, DİĞERLERİ SAKLANIYOR
Kasaba, Ukrayna toplumundaki derin çelişkilerin bir yansıması haline geldi. Bazı gençler gönüllü olarak cepheye giderken, büyük çoğunluk evlerinde gizlenmeyi ya da Tuna’nın öte yakasında gözden kaybolmayı seçiyor.
“UKRAYNA’NIN VENEDİK’İ” SESSİZLİĞE GÖMÜLDÜ
Bir zamanlar “Ukrayna’nın Venedik’i” olarak anılan Vylkove’de artık balıkçı tekneleri boş, rıhtımlarda ağlar kullanılmıyor. Sokaklarda erkek sesleri duyulmazken, birçok çocuk babasız büyüyor.
Yerel bir kadın durumu şu sözlerle özetliyor:
“Savaşın en görünmeyen cephesi bazen evin içinde olur. Burada herkes bir şeyden kaçıyor. Kimisi ölümden, kimisi kendi vicdanından.”