Kullanılmayan yıllık izin ücretlerinin zaman aşımına uğrayıp uğramadığı, hem işçiler hem de işverenler açısından uzun süredir merak edilen konular arasında yer alıyor. Bu konuda geçmişte on yıl olarak uygulanan zaman aşımı süresi, 2017’de yürürlüğe giren İş Mahkemeleri Kanunu ile tüm işçi alacaklarında olduğu gibi beş yıla indirildi.
İşçinin yıllık izin ücretine hak kazanabilmesi için iş sözleşmesinin sona ermiş olması gerekiyor. İşçi ister kendi istifasıyla, ister işveren tarafından fesih yoluyla işten ayrılmış olsun; kullanılmamış izin süresine ait ücret, son aldığı brüt ücret üzerinden ödeniyor.
Geçmişe Dönük Haklarda Kafalar Karışıktı!
1 Temmuz 2012 ile 25 Ekim 2017 tarihleri arasında, izin ücretleri için 10 yıllık zaman aşımı uygulanıyordu. Ancak bu konuda verilen farklı Yargıtay kararları, uygulamada belirsizlik yaratmıştı. 2022 yılında görüş değiştiren Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, bu dönem dahil olmak üzere tüm yıllık izin ücretleri için zaman aşımının 5 yıl olduğuna hükmetti.
Geçiş Süreci Nasıl İşliyor?
Kanun değişikliğinin yürürlüğe girdiği 25 Ekim 2017’den önce işlemeye başlamış zaman aşımı süreleri, eski (10 yıllık) hükümlere tabi olmaya devam edecek. Ancak bu süre, 5 yılı aşan kısımlar açısından sınırlandırıldı. Örneğin, 2015’te işten ayrılmış bir işçinin izin ücretine ilişkin hak iddiası, 2020 yılı itibarıyla zaman aşımına uğramış olacak.
Sözleşme Fesih Tarihi Belirleyici
Beş yıllık zaman aşımı süresi, işçinin iş sözleşmesinin sona erdiği tarihte başlıyor. İzin ücretinde zaman aşımının başlangıcı, izin hakkının doğduğu yıl değil; iş akdinin feshedildiği yıl olarak kabul ediliyor.
Bu gelişmelerle birlikte, işçiler artık kullanılmamış yıllık izin alacaklarını beş yıl içinde talep etmezlerse bu hakları yasal olarak düşmüş kabul edilecek.