Bilim dünyasında 1913’ten beri bilinen “Ringelmann Etkisi”, insan gruplarında bireysel çabanın grup büyüdükçe azaldığını ortaya koyuyor. Ancak Macquarie Üniversitesi’nden araştırmacılar, dokumacı karıncaların bu kuralı tamamen tersine çevirdiğini tespit etti.
KARINCALARIN GİZLİ STRATEJİSİ: KUVVET MANDALI
Afrika, Asya ve Avustralya’da yaşayan dokumacı karıncalar (Oecophylla smaragdina), yaprakları ipek benzeri salgılarla birleştirerek yuva yapmalarıyla biliniyor. Yaprak çekme sırasında oluşturdukları zincirler incelendiğinde, karıncaların iş bölümü yaptığı görüldü: öndekiler yaprağı çekerken, arkadakiler yere çapa gibi tutunarak kuvveti depoluyor. Bu sistem, bir mandal mekanizması gibi çalışıyor ve zincir uzadıkça verimlilik artıyor.
BİREYSEL ÇABA İKİ KATINA ÇIKIYOR
Araştırmayı yürüten davranış ekolojisti Madelyne Stewardson, “Ekip büyüdükçe her bir karıncanın çekme kuvveti neredeyse iki katına çıktı” diyerek bulguları özetledi. Bu, insan gruplarındaki düşen performansın aksine, karıncaların birlikte çalıştıkça daha güçlü hale geldiğini ortaya koyuyor.
ROBOTİKTE YENİ UFUKLAR
Bu doğal strateji, robot teknolojisinde yeni bir dönemin kapısını aralayabilir. Mevcut robot sürüleri, birlikte çalıştıklarında yalnızca doğrusal olarak daha fazla güç üretebiliyor. Ancak araştırmacı Dr. Chris Reid, karıncaların “kuvvet mandalı” yaklaşımının taklit edilmesi halinde, otonom robotların bireysel kapasitelerinin çok ötesinde güç ve verimlilik sağlayabileceğini belirtiyor. Bu yöntem, gelecekte inşaat ve kurtarma robotlarında devrim niteliğinde bir gelişme olabilir.
